نام کتاب: سحر سحر

کتاب سحر سحر نوشتهٔ علی رهبر از کتاب‌های فرهنگی و تربیتی نشر مهرستان است. «مهرستان فرهنگی و تربیتی» به دنبال آن است تا بخشی از مسائل و دغدغه‌های فرهنگی و تربیتی و اجتماعی مخاطبان را پاسخ دهد.

دربارهٔ کتاب سحر سحر

علی رهبر در کتاب سحر سحر، «دعای ابوحمزهٔ ثمالی» را ترجمه کرده و شرحی ۴۵ قسمتی بر آن نوشته است. رهبر از سال ۱۳۵۳ به کار ترجمهٔ روان و جذاب متون دینی پرداخته و به ترجمه حساسیت زیادی دارد. او تمام این دعای شریف را ترجمه و به حضرت سجاد (ع) پیشکش کرده است.

«دعای ابوحمزهٔ ثمالی» نیایشی از امام زین‌العابدین (ع) و شامل صفات خداوند، اسم اعظم و دربردارندهٔ مفاهیمی مانند دشواری‌های قبر، سنگینی بار گناه، قیامت، لزوم اطاعت از پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت او است. راه‌های زاری و توبه به درگاه خدا و راه و رسم پرهیزگاری نیز در این دعا تشریح شده است. «ثابت بن دینار ثُمالی»، مشهور به «ابوحمزهٔ ثمالی»، راوی و محدث قرن دوم هجری و از یاران امام سجاد (ع)، این دعا را از ایشان نقل کرده؛ به همین دلیل به «دعای ابوحمزهٔ ثمالی» معروف شده است. این نیایش بیشتر در سحرهای ماه مبارک رمضان خوانده می‌شود.

تاکنون شرح‌های زیادی بر این دعا نوشته شده که شرح «شیخ محمدابراهیم سبزواری»، شرح «مولی محمدتقی بن حسین‌علی هروی اصفهانی» و شرح «آیت‌الله جوادی آملی» از این دسته‌اند.

خواندن کتاب سحر سحر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌های شرح و تفسیر دعا و همچنین کتاب‌های فرهنگی و تربیتی را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب سحر سحر

«رهایی من ارمغان توست

الهی لاتؤدبنی بعقوبتک و لاتمکریی فی حیلتک من این لی الخیریا رب و لایوجد الا من عندک و من این لی النجاة و لاتستطاع الا بک.

خدایا! با عذابت، مرا ادب مکن و با حیله‌ات که روش خاص مجازاتی توست، با من مکر نکن؛ هرچند بدی‌های من لایق چنین مجازاتی باشد. جز از مسیر تو، چگونه به من نیکی می‌رسد؟ خیر فقط از جانب تو می‌رسد. فقط راه تو مسیر گریز است و نجات، تنها با امداد تو ممکن است.

باز امشب با نیایش زنده‌ام شادی رخساره‌ام کم می‌شود این طراوت، ارمغان اشک‌هاست

نیست راهی، بنده‌ای شرمنده‌ام تشنه یک قطره شبنم می‌شود گرچه این بارش، فغان اشک‌هاست

روزه‌داری تقوا را تقویت می‌کند، اراده را قوی می‌سازد، به جسم سلامت می‌بخشد، برخی از افسردگی‌ها را درمان می‌کند و به آدمی خودباوری می‌دهد. بر اثر روزه‌داری، به یاد گرسنگان می‌افتیم، سحرخیز می‌شویم، یاد قیامت در دلمان زنده می‌شود و در مجموع، زندگی با این دگرگونی، مزه دیگری پیدا می‌کند.

امام سجاد این شب‌های ماه مبارک را بیشتر به نماز می‌گذراندند و در سحرگاهان، شخصاً این دعا را می‌خواندند و به ابوحمزه ثمالی می‌آموختند. نیایش همچنان‌که آکنده از عشق است، درس‌آموز نیز هست. در نیایش، هم به نیازهای معنوی توجه می‌شود و هم به نیازهای مادی. حتی، در نیایش مبارزه نیز وجود دارد؛ همان‌گونه که حضرت سجاد در بعضی از دعاهای صحیفه سجادیه، شیوه‌های چگونگی برخورد و مبارزه با دشمن را به شیعیانشان‌ آموخته‌اند. اینکه گاهی دعایمان مستجاب نمی‌شود، به این سبب است که کم کار کرده‌ایم یا گناهانمان مانع اجابت شده‌اند یا خواسته خاص ما به مصلحتمان نیست.»