نام کتاب: کلیله و دمنه

توضیحات

کتاب کلیله و دمنه؛ شاهکار ادبیات کلاسیک ایران نوشتهٔ ابوالمعالی نصرالله منشی با تصحیح کرده است.

معرفی کتاب کلیله و دمنه

کتاب کلیله و دمنه نخستین بار توسط فیلسوفی هندی به نام بدیا و به زبان سانسکریت نوشته شد و در زمان ساسانیان توسط نصرالله منشی به فارسی میانه ترجمه شد. نصرالله منشی با روش ترجمه آزاد فقط فهوای کلام را حفظ کرده و اثری متفاوت در زبان پارسی میانه پدید آورده است. یک نسخه دیگر از این کتاب نیز هست که توسط محمدابن عبدالله بخاری ترجمه شده و مطالب کتاب اصلی را عینا به فارسی برگردانده است. کتاب شامل حکایت ها ی پند آموزی است که برای دو شغال به نام های کلیله و دمنه اتفاق می افتد. در این کتاب نویسنده همه ی آنچه به به جامعه ی انسانی تعلق دارد را به حیوانات جنگل نسبت می دهد تا از این طریق هم حکایاتی جذاب تر پدید آورد وهم بر اثر گذاری این حکایات بیفزاید. این کتاب را می توان به گونه چکیده ی حکمت پیشینیان دانست که از زبان حیوانات مختلف روایت شده است تا آیندگان از آن آداب و اصول زندگی را بیاموزند.

در بخشی از نوشتارهای کتاب کلیله و دمنه می‌خوانید:

غوکی در جوار مار وطن داشت، هرگاه که بچه کردی مار بخوردی. و او بر پنج پایکی (خرچنگ) دوست داشت.به نزدیک او رفت و گفت: ای بذاذر (برادر) کار مرا تدبیری اندیش که مرا خصم قوی و دشمن مستولی پیدا آمده است، نه با او مقاومت می‌توانم کردن و نه از اینجا تحویل (جابه جا کردن)، که موضع خوش و بقعت (مکان)،نزه (پاکیزه و خوش و خرم) است، صحن آن مرصع، به زمرد و مینا و مکلل (تاج برسر) به بُسد (مرجان)؛ و کهربا

آب وی آب زمزم و کوثر                       خاک وی خاک عنبر و کافور

شکل وی ناپسوده دست صبا                شبه وی ناسپرده پای دَبور

پنج پا گفت: با دشمن غالب و توانا، جز به مکر دست نتوان یافت؛، و فلان جای یک راسوست، و یکی ماهیی چند بگیر و بکش سوراخ راسو تا جایگاه مار می‌افگن، تا راسو یکان یکان می‌خورَد، چون به مار رسید ترا از جور او باز رهاند.